OUBAAS

"Dink aan die rots waaruit jy gekap is". Dit is darem maar vir elke persoon iets om op trots te wees. Jou pappagaai lip, jou kleintoontjie wat wegkruip, jou min hare of jou blou oë. Dit is in jou DNA en dit kom van ver af. En dan is daar die maniertjies. Vir die van ons wat van buite af kyk is dit eenvoudig om die manarismes raak te sien, maar vir jou is dit soos tweede natuur..of is dit dan nou eerste natuur?

Ek dink vandag aan die Oubaas. Die groot akker boom wat langs die Jakhals fontein staan. By waters waar daar rus is met wortels diep geplant. Diep in die gees, en so diep sommer dat dit nie weer sal uproot en skuif nie. Die plek is so vrubbaar want dit is tussen Jakkhals fontein en Dronkword spruit. Mooi gebalanseer deur die twee waters van ons bestaan.

In werklikheid is daar drie rialiteite. Die interne die externe en die ewige. Nou ek kan maak wat ek wil. In die eksterne sal ek op die ou end seker al meer na my oubaas beginne lyk. So op daai vlak is ek ok geseend, want wie wil nie op sy oudag soos Heidie se oupa lyk nie? In die interne kan ons nogals verandering aanbring. Ons kan bepaal wat ons doen met die resources tot ons beskikking en hoe ons die beeld sal uitleef van dit wat ons intern erfaar en wat ons rondom ons beleef.

Maar die derde deel is 'n ewige realiteit! Dit is onveranderd, en die blueprint is klaar geskrywe. Nou bedink ek vandag 'n dieper ding en deel dit aan die wat dalk hier lees. Ek dink aan die uurglas wat uitloop. Ons almal se average verval datum is op 75. So hierdie oubaas het 20 jaar bonus gekry. En dan wonder ek wat is ek mee besig?

Wat doen ons elke dag? Tik die tyd net verby? En is ons besig om die storie te skryf? Skryf jy iets wat die moeite werd is om te lees? Trek dit mense aan of stoot dit af? Het ek iewers die plek beter gelos op aarde? Het ek 'n verskil gemaak? Het ek in elke persoon se lewe 'n verkil gemaak wat oor die krinkelpad langs gekom het?

Dit is diep?! Dit is vrae wat ons soms nie na wil kyk nie. Maar waar lê die sukses dan? Dit kan tog nie wees in prestasie nie? Dit lê in die eenvoudige goed wat so moeilik is om reg te kry. Hou ons die verhoudings met mense skoon? Maak ek my kinders met liefde groot? Spandeer ek genoeg kwaliteit tyd samet die een persoon wie ek die liefste het? Maak ek elke dag tyd om te kyk na die son wat sak of die maan?

As jy op bonus tyd is is jou uurglas uit. Dan is dit geleende tyd. Maar ons kan tog nie eers dan wil 'n verkil maak nie? Die rots waar ek uitgekap is is tog nie net my oubaas daar tussen die twee spruite nie. Ek is uit die ewige rots gekap. Dit is baie gesê en daar is ok baie te sê.

Maar die bottom line is. Moenie regrets hê nie. En op die ou end is daar twee dinge. Dit wat jy gedoen het wat in ewigheid weegalm. En die moments wat jy beleef het en na kan terugdink as jy in die bonus tyd is. En dan kan jy hierdie beginsels toepas soos my Oubaas. Op 75 toe koop hy 'n plaas by 'n oom van 60. Hy kom daar en noem die ou wat 15 jaar jonger is as hy oom en vra vir hom hoekom hy wil verkoop.

die oom sê toe vir hom hy is oud en oppad uit. En daar spandeer die Oubaas 20 GREAT jaar op die plaas en is steeds meer belese en vol nuwe planne as meest van ons. My create nog steeds elke dag die moments. Hy kan nie die son sien opkom nie, maar sit steeds en tuur in daai rigting met 'n lekker koppie koffie en hy geniet dit

The glory of God is man fully alive.

Die Dordabis kiem

Dit is net na 14:00. My oe is dof en maak net die name uit op die ingeslote voubiljet op my bedkassie. Hy sê Adco Loperamide. Maar ek lees Adco - Loop-hy-maar-mild. En ek besef ek sal iets sterkers moet kry. Langs my voel ek die komberse ruk en hoor die deur klap. Agter op die pakkie staan "Stop die haas". En gelukkig het ons twee badkamers. Maar die probleem is ons is drie, want my dogtertjie het slegs een jaar beleef van die gebroke wêreld en toe tref dit haar ok.

Dit het begin met 'n goeie gebaar. Die ou mense was hier uit Kimberley en ons is toe oudergewoonte plaas se kant toe vir die naweek. Klein Riaan (die 5de van Job se kroos) is toe al twee keer by die kliniek op dordabis gewees. Maar oupa Rooi Willie is mos 'n dokter en hy sal na die mannetjie kan omsien. Sonder om nou myself voor uit te loop... of oor haastig te wees. Dink ek mos ons sal ongedeerd van hierdie kakastrofe afkom. Maar toe tref dit die kleintjie eerste.

Ek was die tweede wat gebuk onder die Dordabis kiem deurgeloop het. Of oorgeloop het. Dit is 'n gevaarlikke ding en hy gee jou nie geleentheid nie. Jy moet so vinnig wees om iets te keer. Dit is soos Pearl Harbour wat jy onder probeer keer maar 'n Tsunami oorompel jou in elkgeval. En dit terwyl jy nou net die babygro se knopies bemeester het, moet jy dit probeer toe kry en die haas gestop kry voor jou eie land ok ingeval word.

Dit was alles nog onder beheer... en soos ek dit sê weet ek dit maak nie sin nie so kom ons sê ek kon nog kop bo water hou want my beter helfte kon na die kind omsien en ek sorg dat ek nooit verder as 10 m van die badkamer is nie. Maar dit is toe ek hoor dat my vrou ok vergeefs roep na die eene George wie ek ok al so lank soek dat my gemoed in my skoene sak.

Sy kom in die kamer, ek wys met 'n bewerigge vinger na die arsenaal van ons skiet goed. Ons het hulle op 'n streep, Valoid, die een wat die haas stop, die versterk water en sommer Cataflam en voltarin vir die lyfseer van opspring hardloop vooroorbuk en crunchie met die maag. Dan vinnig lunge na die toilet squat op vlieg en weet jy het net 20 minuute voor die haas jou weer vang, of jy die haas moet jaag of wat hulle ok met daai bedoel.

So is Reynekes besig om te fight! dit is bloed en derms. My ma se jy kannie vir 'n ou wat naar is se jou gladde bek nie, en Jaco se dit was nou 'n vakansie om in die anale op te skryf. Al wat ek weet is dit is nie maklik nie. Arme ou Riaan!! hy was die eerste een wat moes buk onder die Dordabis kiem.

Aan ouma Sophie sterkte want ons weet die kiem het aan ouma se deur ok kom klop. En dit is soos 'n dief in die nag. Hierdie ding klop nie. Hy maak net oop, deure vensters en vents. Sonder om sy voete af te vee hol hy deur jou en die Tsunami bou net op.

Met die laaste gedagtes voor ek nou weer onder die komberse inkruip net om weer opgejaag te word op 'n tyd wat my nie pas nie sê ek sterkte Riaan, en Sterkte Job en Sophie op die plaas wat nie weggooi doeke het nie!!

Bottom line! Gee nie om wie of wat jy is nie. As die Dordabis kiem jou vat dan skyt jy!