Waar is die net?

Sien die insperasie raak maar min. So nou skryf 'n ou nie so baie nie, want wat moet jy nou deel. En dit is mos so dat as jy self knie diep in die poef is dink jy dit is net jy wat daar is. Hoekom dan skryf? Wat moet ons deel met die ander mense? Wat kan jy skryf wat ander mense ok mee kan vereenselwig. Nou dink ek aan Petrus vandag.

Ou Petrus is 'n lekker ou. Ek dink ek en hy sou baie dieselfde wees. Hy klink my so passionate ou wat ok net alles wil reg bliksem as dit nie werk nie. Ek dink hy sou ok sommer die taxi wat voor almal indruk van die pad af druk. Hy is so vuurige mannetjie met sulke dik bo arms. Kyk toe die manne kom moeilikheid soek met hom en sy pelle daar op die berg toe piets hy sommer die man se oor af!!

Hy was ernstig oor sy pelle en sou sommer eerste slaan as die moeilikheid kom. Maar hy het seker geweet die ander manne sal ok inklim as dit moet. Hy was ok ernstig oor die groot baas en sy dinge. En ou Petrus het lyk my ok baie met sy voet in sy mond gesit. Hy het nie regtig omgegee oor ander goed nie en wat mense van hom dink nie.

As mens so na die ou se karakter kyk en dan terug gaan na die ontmoeting tussen hom en Jesus is daar dalk ietsie in opgesluit. En dit is vandag waar die inspirasie van kom om iets te deel. Iets te deel wat hoop gee. Iets soos 'n anker om aan vas te hou. 'n Herinnering aan dit wat jy weet waar is. Aan dit wat jy nog altyd diep binne in ou hart voel al lyk dit nie so van buite nie.

Dit is 'n koue oggend. Die branders se sproei oor die neus van die skuit, verdwyn in die hoendervleis op die kaal arms van die vissermanne. Die aas is ok nie meer duidelik sigbaar tussen die bloed blase op die manne se hande nie. 'n Moeg gesig tuur oor die deining waar paar mense op die kus wag.

Die boot skuur diep in die sand en kom dan tot rus. 'n Man nog so aan die goeie kant van 30 kom nader gestap. "Julle manne iets gekry?!" En ek dink die antwoord kom amper soos as oom Suipie daar by myl 30 niks vang nie. "Daar is f#@*L!!" Met skerp kykers vas op Petrus se gesig se die man, "gooi julle nette aan die ander kant uit"

Ek kan dink wat oom Suipie vir die man sou antwoord..... Maar Petrus se toe ja. En hier lê die sleutel tot vandag se gedagte. Ten spyte van wat hy beleef, weet hy dat daar 'n belofte is. Hy glo iets in die man se stem wat hom beveel om weer uit te gaan. En die res van die storie is geskiedenis

So praat ek met myself? Praat ek met jou? Ek weet nie. Maar die bottom line is....Hou aan met glo. As jy weet dat daar gesê is gooi die nette aan die ander kant uit, of bou 'n skip in die middel van die woestyn. Doen dit, en moenie dat enige iemand jou anders oortuig nie.

Ek dink dit is eers dit vir vandag.....